Inkarwilla tworzy burakowaty korzeń grubości do 5 cm. W zależności od gatunku liście odziomkowe nieliczne, długości od 24-30 cm pierzasto-wrębne, kształtem przypominają paproć. Pędy kwiatostanowe bez liści wysokości 15-30 cm (Incarvillea mairei) lub 30-50 cm (Incarvillea delavayi). W kwiatostanie znajduje się od 2 do 12 dużych kwiatów, długości 5-7 cm, w zależności od odmiany są białe lub różowe z szeroką żółtą gardzielą. Roślina kwitnie od maja do czerwca. Jest piękna, lecz wymagająca odpowiedniego miejsca w ogrodzie. Najlepiej sadzić ją na podwyższonych rabatach, w ogrodach skalnych. Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych, gleb przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, żyznych, zasobnych w wapń. Roślina lubi gleby dobrze zdrenowane, gdyż korzenie w okresie jesienno-zimowym nie tolerują nadmiaru wody. Podczas bezśnieżnych, ostrych zim wymaga przykrycia i wtedy na pewno wiosną odwdzięczy się ponownym kwitnieniem.