Żurawki - odmiany mieszańcowe to niezwykle atrakcyjne, kępiaste byliny, w naszych warunkach częściowo zimozielone. Maksymalnie osiągają wysokość 40-50 cm. Sercowate i klapowane liście w zależności od odmiany mają różne zabarwienie: zielone, żółte, pomarańczowe, czerwone, purpurowe, fioletowe, ze srebrnym nalotem lub z różnymi dekoracyjnymi wzorami. W ciągu sezonu wegetacyjnego u niektórych odmian barwa liści ulega ciągłej zmianie. Latem ponad liśćmi na długich, cienkich pędach pojawiają się kwiatostany o kwiatach białych, kremowych, różowych lub czerwonych. Po kwitnieniu należy przyciąć pędy kwiatostanowe. W zależności od odmiany są one mniej lub bardziej efektowne. Najbardziej dekoracyjne kwiaty występują u roślin o zielonym zabarwieniu liści. Żurawki najlepiej wyglądają, gdy są posadzone w dużych skupiskach na rabatach, w nasadzeniach miejskich, w ogrodach skalnych lub w pojemnikach na balkonach i tarasach. Świetnie prezentują się jako rośliny obwódkowe. Zarówno liście jak i kwiaty nadają się do bukietów. W ogrodach najczęściej sadzi się je z innymi bylinami np. kocimiętkami, szałwią omszoną, wiesiołkami. Żurawki wymagają gleby świeżej, próchnicznej, żyznej, umiarkowanie wilgotnej, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Miejsce uprawy powinno być najlepiej półcieniste, rośliny nie znoszą prażącego słońca. W północno-wschodnich rejonach Polski podczas bezśnieżnych zim żurawki należy przykryć przewiewnym materiałem, np. gałązkami drzew iglastych, korą lub agrowłókniną. Wiosną należy usunąć uszkodzone liście.