Rodzaj jeżówka obejmuje wiele gatunków i odmian wywodzących się od Echinacea purpurea, E. pallida, E. paradoxa, E. simulata oraz bardzo liczną, niezwykle atrakcyjną grupę odmian mieszańcowych. Wszystkie rośliny posiadają sztywno, wzniesione pędy, średnia wysokość tej byliny to 50-80 cm. Mimo tej wysokości jeżówka nie ma tendencji do pokładania się i w większości przypadków nie wymaga podparcia. Jajowate, spiczasto zaostrzone, ostro ząbkowane, ciemnozielone liście osadzone są na długich ogonkach. Cała roślina pokryta jest szorstkimi włoskami. Kwitnie od lipca do października. Wypukłe oczka przypominające kolce jeża, otoczone są kwiatami języczkowymi. W ogrodach uprawia się barwne odmiany, które różnią się terminem kwitnienia, wysokością, kształtem i kolorem kwiatów. Usuwanie przekwitniętych kwiatostanów przedłuża okres kwitnienia, który i tak jest bardzo długi. Jeżówka wabi motyle i pszczoły, a przede wszystkim przykuwa nasz wzrok pięknym, obfitym kwitnieniem oraz ciepłymi i żywymi barwami. Niektóre odmiany jeżówki pachną ("Purple Emperor" "Aloha", "Big Kahna", Tangerine Dream".) Zaschnięte kwiatostany tej rośliny przyozdabiają ogród również w okresie jesienno-zimowym. Echinacea jest jedną z ważniejszych bylin rabatowych w ogrodach, bardzo dobrze sprawdza się również na kwietnikach miejskich w mniejszych lub większych grupach, a także w założeniach naturalistycznych. Kwiaty nadają się do cięcia i długo pozostają dekoracyjne w wazonie. Niższe odmiany mogą być uprawiane w pojemnikach. Roślina bardzo dobrze komponuje się z innymi bylinami, a także z trawami np. miskantami, rozplenicą, ostnicą. Najlepiej sprawdza się na glebach dość żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Preferuje stanowiska słoneczne.