Piwonia chińska jest wieloletnią rośliną zielną, której pąki odnawiające znajdują się pod powierzchnią gleby. Wczesną wiosną z każdej karpy wyrasta od kilku do kilkudziesięciu wyprostowanych pędów. W ogrodach uprawia się różne odmiany, które różnią się terminem kwitnienia, barwą i budową kwiatów, które mogą być pełne, półpełne lub pojedyncze. Kwiaty pojawiają się od maja do czerwca. Kwiaty nadają się do cięcia. U wielu odmian kwiaty piwonii przyjemnie pachną. Jesienią liście piwonii przebarwiają się na czerwono. Piwonie wymagają miejsc otwartych, dobrze oświetlonych, gleb średnio zwięzłych, próchnicznych, gliniastych, utrzymujących wodę nawet w okresie letniej suszy. Głębsze warstwy gleby powinny być przepuszczalne, szczególnie zimą, gdyż nadmiar stagnującej wody powoduje wygniwanie mięsistych korzeni. Najodpowiedniejsze są gleby o odczynie kwaśnym o pH 5-6. Nie należy wapnować gleby także po posadzeniu, jak również nie wskazane jest stosowanie nawozów mineralnych zawierających wapń. Ze względu na bardzo głębokie korzenienie się roślin oraz długi okres pozostawania piwonii w ogrodzie na jednym miejscu (roślina nie lubi częstego przesadzania), bardzo ważne jest staranne przygotowanie terenu pod ich wysadzenie. Gleba winna być rozluźniona na głębokość dwóch szpadli. Piwonie rosną powoli, dopiero kilka lat po posadzeniu w pełni się rozwijają i obficie kwitną. Brak kwiatów w drugim, trzecim roku po posadzeniu może być spowodowany: częstym przesadzaniem roślin, zbyt głębokim ich posadzeniem, przenawożeniem azotem, zbyt bliskim sąsiedztwem drzew, okradającym podłoże z pokarmu i wody. Piwonie stosuje się do obsadzania rabat bylinowych lub zakładania grup roślinnych. Dobrze komponują się z liliowcami, kosaćcami, astrami, czosnkami lub innymi roślinami cebulowymi.