Hemerocallis 'Canadian Border Patrol'

Liliowiec ogrodowy obejmuje odmiany pochodzenia mieszańcowego, otrzymane w wyniku wielokrotnego krzyżowania wielu gatunków. Prace hodowlane prowadzone na całym świecie doprowadziły do powstania tysięcy odmian uprawnych liliowców. Roślina ma grube, mięsiste korzenie sięgające w głąb gleby i dzięki temu wytrzymuje suszę. Wczesną wiosną z kłączy bardzo szybko wyrastają równowąskie, łukowato wygięte na zewnątrz liście. Uprawiane odmiany różnią się szerokością liści, sztywnością pędów kwiatostanowych, kształtem, barwą i mięsistością płatków kwiatów. Kwiaty rozwijają się stopniowo. Niektóre są jednokolorowe, inne wielobarwne z odmiennym zabarwieniem gardzieli, pojedyncze lub pełne, pachnące lub nie. Brzegi płatków bywają gładkie, fryzowane, podwinięte. Pojawiają się licznie od maja do września, ale większość odmian zakwita w pierwszej połowie lipca. Po przekwitnięciu pędy kwiatostanowe należy usunąć. Niektóre odmiany powtarzają kwitnienie od połowy sierpnia do września. Subtelnymi i eleganckimi kwiatami liliowców może się cieszyć prawie każdy właściciel ogrodu. Doskonale rosną nie tylko w miejscach dobrze nasłonecznionych, ale i w półcieniu. Poza tym mają niewielkie wymagania glebowe, zadowolą się każdą przeciętną glebą ogrodową - choć preferują ziemię lekko wilgotną, żyzną, próchniczną, także gliniastą. Nie usychają nawet w największe upały i nie chorują. Nie zachowują się ekspansywnie, pomiędzy ich kępy nie wrastają chwasty - wytrzymują nawet konkurencję z perzem. Na jednym stanowisku mogą rosnąć wiele lat tworząc wspaniale kwitnące kępy. Liliowiec nadaje się na rabaty kwiatowe do wysadzania pojedynczo lub w grupach, jako obwódki i okrywy większych powierzchni, a także do obsadzania ogrodów naturalistycznych. Niektóre odmiany fantastycznie zachowują się w nasadzeniach parkowych i miejskich. Można wysadzać je również do pojemników i przyozdabiać nimi tarasy i balkony.