Barbula klandońska to niewielki, kompaktowy krzew liściasty, o zróżnicowanej w zależności od odmiany wysokości (60-100 cm), długości wąskich, lancetowatych liści (7-9 cm) i ich barwie. Blaszki liściowe mogą być np. szaro-zielone, sino-zielone z żółtym brzegiem, sino-zielone z białym brzegiem, żółto-zielone. Roślina bardzo atrakcyjna ze względu na oryginalną urodę roślin, późny termin kwitnienia i dużą atrakcyjność dla owadów zapylających. Kwitnie od końca lipca do października. Drobne kwiaty (niebieskie lub fioletowo-niebieskie) przyjemnie pachnące, zapachem przypominające lawendę, zebrane w kwiatostany długości 13-20 cm przyciągają motyle i pszczoły. Barbula najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, zacisznym, na glebach umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, piaszczystych, zasobnych w wapń. Dobrze toleruje upały i znosi okresowo suszę. Doskonała na wyższe obwódki, do wysadzania przy ścianach, murkach, w ogrodach skalnych, na rabatach. Komponuje się z jesiennymi bylinami np. astrami, rudbekiami, dzielżanami, zimozielonymi runiankami, bergeniami. Roślina dobrze prezentuje się także w pojemnikach, które zimą należy przechowywać w pomieszczeniach o temperaturze 5 stopni C. Wczesną wiosną roślinę należy przyciąć (kwitnie na pędach jednorocznych). Rośliny niezbyt odporne na mróz, dlatego wymagają zabezpieczenia na zimę.