Paprotnik szczecinkozębny to gatunek paproci o grubym drewniejącym kłączu. Osiąga wysokość od 75 do 90 cm, odmiany niższe. Liście zimozielone, długości 30 -120 cm, miękkie, z blaszką liściową szerokości 10 - 25 cm, lancetowatą, pojedynczo lub podwójnie pierzastą. Liście mają z każdej strony do 40 listków, które są piłkowane i wyrastają na wyraźnych ogonkach. Ogonek liściowy i oś liścia pokryte są brązowymi, łuskowatymi włoskami. Paprotnik szczecinkozębny nadaje się na cieniste rabaty i do sadzenia pod drzewami na rabatach i w lasach pod warunkiem, że gleba jest tam próchniczna, zasobna w wapń, dość wilgotna.