Aster novae-angliae 'Andenken an Paul Gerber'

Aster nowoangielski to bujna, kępiasta bylina o wyprostowanych, sztywnych, na szczycie rozgałęzionych pędach, osiągająca wysokość do ok. 1,6 m. Cała roślina pokryta jest krótkimi, szorstkimi włoskami, co ułatwia odróżnić ten gatunek od astra nowobelgijskiego. Liście lancetowate lub równowąskie. Na wierzchołkach pędów tworzą się liczne koszyczki kwiatowe, które w dni pochmurne, podczas deszczu, wieczorem oraz po ścięciu zamykają się, dlatego aster ten nie nadaje się do cięcia. Kwiaty w zależności od odmiany są purpurowo-różowe, różowe lub fioletowe. Zwabione barwami przylatują do nich na pyłek i nektar owady, szczególnie motyle oraz pszczoły. Kwitnie od września do października. Liście od dołu latem zasychają, dlatego dobrze jest sadzić ten aster w sąsiedztwie innych roślin o trwalszym ulistnieniu. Astry nowoangielskie najlepiej rosną na glebie wapiennej, zasobnej w składniki pokarmowe, w miejscu słonecznym, na glebach umiarkowanie wilgotnych. Dobrze znoszą okresowy niedobór wody.