Ruta graveolens

Ruta zwyczajna to aromatyczna bylina wysokości 30-60 cm o drewniejących u podstawy łodygach. Liście pierzaste o podłużnie i odwrotnie jajowatych, niebieskawo-zielonych listkach. Oglądane pod światło listki prześwitują jak podziurawione. Zawdzięczają to obecności zbiorniczków olejku. Cała roślina silnie piżmowo pachnie. Kwiaty niewielkie, żółtawo-zielone zebrane są w w baldachokształtne kwiatostany. Roślina kwitnie od maja do lipca. Skromna, ciekawa ze względu na swoje delikatne ulistnienie roślina nadaje się na suche skarpy, tarasy i murki, a także do wysadzania w ogródkach ziołowych. Wymaga słonecznych stanowisk i piaszczysto-glinastych, suchych gleb. Na zimę wskazane okrycie z jedliny, suchego torfu lub słomy. Ruta to znane od dawna ziele lecznicze. Wyciągi z ziela ruty stosowano przy chorobach układu pokarmowego, jako środki uspakajające i przeciwmiażdżycowe. Niektóre leki takie jak np. Rutinoscorbin zawierają składniki pochodzące z tej rośliny. Rutę w kuchni stosujemy bardzo oszczędnie, w mieszankach z innymi ziołami np. cząbrem, tymiankiem, kolendrą lub kminkiem. Wszystkie zabiegi wokół ruty, zwłaszcza zbiór, trzeba wykonać w gumowych rękawiczkach i w odzieży z długimi rękawami. Kontakt świeżego ziela ze skórą może powodować u osób o jasnej karnacji, szczególnie u kobiet silne uczulenie.